Sinds 2022 is Gloria één van de zes gastvrijheidscoaches in WZC Immaculata. Als jongere, geboren in de 21ste eeuw, is ze één van de eerste aanspreekpunten voor familieleden en residenten. “Ik denk dat mijn jeugdigheid eerder een voor- dan nadeel is. De familieleden nemen ondanks mijn leeftijd zeer veel van mij aan.”
Waarom heb je de keuze gemaakt om hier te komen werken?
Gloria: “Ik heb een zevende jaar verzorging gedaan. De ouderen liggen mij nauw aan het hart. Andere doelgroepen vind ik minder leuk om mee samen te werken. In verzorging miste ik ook het contact met de mensen. Ik wou meer praten met de mensen. Ik had meer interesse in het welzijn van de mensen dan echt het fysiek verzorgen van mensen. Daarom ben ik maatschappelijk werk gaan studeren. Daar lag de nadruk wel meer op het contact. Toen ik de vacature zag, was het de ideale combinatie voor mij: het is maatschappelijk relevant, ik kan iets betekenen voor ouderen en het is dicht bij huis. Ik moet maar 7 minuten fietsen. Dat kon je volgens mij echt voelen bij mijn sollicitatie. Ik wou dolgraag gastvrijheidscoach worden. Dit is echt een job waar ik mij perfect bij voel.”
Hoe zou je jezelf omschrijven aan andere mensen?
Gloria: “Ik ben wel met veel dingen bezig denk ik. Momenteel ben ik aan het klussen in mijn appartement. Ik wandel en reis veel ik kleur ook graag in kleurboeken om mij te ontspannen. Ik ben een heel sociale jongedame en durf mijzelf wel ‘lief’ te noemen. Ik hecht ook veel belang aan vriendelijkheid. Je kan iemands dag maken met iets kleins. In mijn omgeving is dat belangrijk. Beleefdheid is dat ook. Dat heeft er altijd ingezeten en is ook bij de oudere generatie zeer belangrijk. Als je als GVC moeilijke dingen moet bespreken en als je niet vriendelijk bent en ze voelen niet dat je met hen begaan bent en iets voor hen wilt betekenen, dan zullen ze je nooit volledig vertrouwen en dat is wel belangrijk in mijn job. Dat ze weten dat als ze iets zeggen tegen mij, dat ik er echt iets mee doe. De gekende zin - ik ga het doorgeven - moet echt geloofd worden. Als je nors overkomt naar de familieleden en de bewoner, dan kan je dat nooit bereiken.”
Wat hoop je met je job te bereiken?
Gloria: “Mijn doel is om de bewoner zichzelf te laten zijn en zich goed te laten voelen in een andere omgeving dan thuis. Ik probeer een unieke ervaring te maken voor de bewoners. Het is een leuke job en je krijgt echt waardering voor wat je doet. Familie kent je heel snel en ze zien dat je veel doet voor hun familielid. Dat geeft voldoening.”
De vitrines aan de kamer zijn voor mij heel speciaal. Dat is iets klein maar toont aan dat elk individu belangrijk is. Dit is niet gewoon een woonzorgcentrum, het is een tweede thuis voor de bewoners. Ik denk dat ze dat ook echt voelen.
Hoe zou je WZC Immaculata benoemen?
Gloria: “Ze zeggen in presentaties van woonzorgcentra vaak: de bewoner moet centraal staan. Dat is hier echt het geval. Als je ziet hoeveel er gedaan wordt voor de residenten, kan je dat enkel toejuichen. De vitrines aan de kamer zijn voor mij heel speciaal. Dat is iets klein maar toont aan dat elk individu belangrijk is. Dit is niet gewoon een woonzorgcentrum, het is een tweede thuis voor de bewoners. Ik denk dat ze dat ook echt voelen. Sommige bewoners zijn hier zeer lang, dan is het belangrijk dat ze dat zo aanvoelen. Dat is ook voor een deel mijn doel hier.”
Je bent geboren in de 21ste eeuw. Hoe voelt het om zo een jonge gastvrijheidscoach te zijn?
Gloria: “In mijn job denk ik dat het eerder een voor- dan nadeel is. De familieleden nemen ondanks mijn leeftijd zeer veel van mij aan. Ze zien dat ik het meen. Ze zien mij als het ‘jong grietje’ maar tegelijkertijd krijg ik ook veel vertrouwen van mijn collega’s. En ik laat me ook niet echt doen. Ik zal er altijd alles aan doen om samen met iedereen er het maximale uit te halen. Veel jongeren zorgen voor een nieuwe manier van werken. Ze hebben nieuwe technieken geleerd op school en bovendien wordt daar steeds meer nadruk gelegd op feedback geven en krijgen. Dat merk je en vind ik ook een positieve evolutie. Een mens is een gewoontedier en die gewoontes laat je niet snel los. Als je jonger bent, kan je die gewoontes nog aanpassen. Ouderen hebben dan weer het voordeel van de ervaring en de kennis. Een combinatie van de twee – zoals hier in de organisatie – is dan ook ideaal.”
De familieleden nemen ondanks mijn leeftijd zeer veel van mij aan. Ze zien dat ik het meen. Ze zien mij als het ‘jong grietje’ maar tegelijkertijd krijg ik ook veel vertrouwen van mijn collega’s. En ik laat me ook niet echt doen. Ik zal er altijd alles aan doen om samen met iedereen er het maximale uit te halen.
Een langere versie van dit interview ontdek je stelselmatig in de loop van de week van 29 juli.
